Ostatni i pierwsi ludzie

Blurb

Ostatni i pierwsi ludzie – powieść science fiction brytyjskiego autora Olafa Stapledona, wydana 1930 roku. Dzieło bezprecedensowe w skali gatunku, autor opisuje historię ludzkości w okresie dwóch miliardów lat w którym to pierwszym i najbardziej prymitywnym gatunkiem są Pierwsi ludzie, a także siedemnaście innych gatunków człowieka, które są coraz bardziej rozwinięte.
W polskim przekładzie fragment powieści ukazał się w antologii Droga do science fiction.
Stapledon oparł koncepcję historii na zasadzie dialektyki.
Kontrowersyjna cześć książki ukazuje ludzi w przyszłości którzy uciekają z umierającej Ziemi i osiedlają się na Wenus, tam w procesie eksterminacji mieszkańców przejmują władze nad planetą. Przez niektórych jest ona interpretowana jako akceptacja ludobójstwa jako uzasadniony i niezbędny akt do przetrwania danej rasy. Jednak wielu stronników Stapledona twierdzi, że jego intencje były inne. Miał on zamiar pokazać, że mimo postępu społecznego i technicznego w przyszłości człowiek nadal będzie posiadał takie cechy jak brutalność.