Podróż do kresu nocy

Blurb

Podróż do kresu nocy – debiutancka powieść Louisa-Ferdinanda Céline'a, która ukazała się w roku 1932. Niedługo po wydaniu została zgłoszona do Nagrody Goncourtów. Otrzymała Nagrodę Renaudot stanowiącą odznaczenie jury dziennikarzy. Współcześnie określana jako jedna z najważniejszych powieści XX wieku.
Zaraz po wydaniu, książka spotkała się z żywą reakcją krytyki literackiej i czytelników. Z jednej strony szokowała immoralizmem, okrucieństwem i wulgarnością niektórych obrazów, z drugiej zaś inspirowała całkiem nową estetyką. Jak pisał sam Céline w liście do Edmunda Jaloux, z językiem jest tak jak z całą resztą: umiera przez cały czas, język musi umrzeć i nie można już czytać powieści w klasycznym języku. Stąd Podróż do kresu nocy zerwała z typową składnią języka francuskiego, wykorzystując zapis mowy potocznej z całą jej chaotycznością, specyfikę języka argot oraz różnego rodzaju kolokwializmy. Wszystko to sprawiło, że powieść Céline'a, nazwana przez Jerzego Stempowskiego powieścią bez estetyzmu, inspirowała całe grono pisarzy Beat Generation, tj. Jacka Kerouaca czy Charlesa Bukowskiego, silnie oddziałując również na powojenną literaturę polską.